تبادل
لینک هوشمند
گهي کارگر شد به ميدان کار
پذيزفت گه نقش آموزگار
ز دانايي و مهر و خودباوري
بشد زن سزاوار بر مادري
چو «دغدويه» آن مادر پاکزاد
که در پيش اهريمنان ايستاد
«پوروچيستا» دختر زردهشت
زني بود نيکو ودانا سرشت
ز «رکسان» به ياد آر و از« پانته آ»
ز« موزا» و« آرتا» و از« ارشيا»
گهي «آرتميس» و «کاساندان» شدند
کهي هم «پروشات»و« ماندان» شدند
«آتوسا» که مام خشايار بود
گرامي زني راد و بيدار بود
از ايران بسي زن بپا خاسته است
که ديهيم ها را بياراسته است
که ديهيم ها را بياراسته است
همان عهد در گوشه اي از جهان
چه بسيار دختر يکان بر يکان
به دست پدر زنده در گور شد
بر او روز چو شام ديجور شد
ستم ها بر زن رفت و بيدادها
که هرگز نخواهد شد از يادها
وليکن در آن دور وآن روزگار
به ايران زمين بود زن شهريار
که در راي و دانشوري سر بد است
سزاوار ديهيم و افسر بد است
به شهنامه بس بانوي نامدار
بود تامشان مايه افتخار
چنان خواهران جم سرفراز
يکي« شهرناز» و يکي« ارنواز»
«فرانک» زني راد و آزاده بود
فريدون آزاده را زاده بود
خردمند«سيندخت» فرخنده راي
که بود آگه و بخرد و رهنماي
ز «رودابه» راد نيکو نهاد
جهان پهلواني چو رستم بزاد
چو يادآوري نام «تهمينه» را
ز شوق آکني از نفس سينه را
نبيني تو گردي چو «گردآفريد»
دلير و خردمند و با فر و شيد
«فرنگيس» بانوي نام آوريست
سرافراز و آزاده و پاک زيست
پر آوازه «بانوگشسب» دلير
که بودست مردفکن و شير گير
هم او دختر رستم زال بود
نکو نام و فرخنده احوال بود
«منيژه» که بد بانويي نامور
ز فرمان عشق نپيچد سر
«کتايون» که او بانوي شاه بود
خردمند وم دانا و آگاه بود
«هما» شاه بانوي نيکو نهاد
نماديست از دانش و دين و داد
به دوران ساسانين بارها
سرافراشت زن، در گران کارها
ز« پوران» خسرو نماييم ياد
که ديهيم شاهي به سر بر نهاد
بجا مانده نام نکو يادگار
ز «آذرميدخت» آن زن شهريار
دگر «کرديه» خواهري چاره گر
که روشن روان بود و نيکو گهر
چو برگشت بهرام چوبين ز شاه
به او روز سختي نماياند راه
خردمند« شيرين» بيدار دل
که ماه فلک شد ز رويش خجل
نماديست از بانويي ديده ور
نکوچهر و دانا و نيکوگهر
در آن دوره شامخ باستان
گرانقدر بودند يکسر زنان
نه کمتر بود دختري از پسر
گرامي تر آنکو خردمند تر
اردشیر ماندگاری تفتی:
سه نام بزرگی ز دنیا سر است
که آن نام‌ها از جهان برتر است
اول نام گوییم نام خدا
که دل‌ها نباشد به نامش جدا
دوم نام وخشور پیغمبر است
که از سوی یزدان پیام‌آور است
سوم نام پرمهر هر مادر است
که هم‌پایه شخص پیغمبر است
خدایا تو مادر ز کودک مگیر
که کودک امیدش به آن مادر است
هما ارژنگی:
جشن اسفندی‌ست و روزی خوش/ کهن آیین شاد ایرانی
خاک در جنبش و زمین در جوش/ جشن بانوی راد ایرانی
سال نو در کمین سال کهن/ گاه جشن و زمان بیداری‌ست
سبز پوشان خاک در راه‌اند/ زندگی در تن زمین جاری‌ست
می‌ستاییم و پاس می‌داریم/ این کهن مام نرم‌خوی زمین
خاستگاه تمام آدمیان/ ایرتن گاهوار مهرآیین
به جز آیین پاسداری خاک/ سخن از روز زن بباید گفت
زان فروتن نماد زایش و مهر/ شمع هر انجمن بباید گفت
خاک پر بار و بانوی دانا / از سپندارمذ نشان دارد
مزدگیران فرا رسید و کنون/ بر زنان شادی ارمغان آرد
زن نیکو به هر سرای که هست/ شادی افزا و مجلس افروزست
آن وفا پیشه نکوکردار / همچو خورشید تیرگی سوزست
با همه لطف و نازکی‌هایش/ بار هستی به شانه‌ها دارد
هر شرنگی به کام او ریزد/ بهر آن چاره و دوا دارد
خاک و زن در جهان کج‌رفتار/ تکیه‌گاه سپند انسانند
باد تا در پناه ایزد پاک/ شاد زیوند و شادمان مانند
گودرز ماوندی:
سپندارمزد نشانی از زمـین اسـت پنـجمیـن روز ازیـن مـاه بهیـن اسـت
یکی از شش امشاسپـندان ویـژه چهارمین امشاسپند ازین دین بهین است
نمادش هست سپند بیدشک زیـبا که زیبا رنگ و بـویش ایـنچنـین اسـت
زنِ خوب ، نمادی هست ازین روز که هم پارسـا و هـم پـاک و بهیـن است
سـپنـدارمـزد بـود گهـواره گیـتی سـخـن از مـادر و زن و زمـیـن اسـت
سپندارمزد و جشـن مَـرد گـیران بــرای دخــتـران از بـهــتریـن اسـت
چنین روزی دگر نامش مُزد گیران بـرای هــر زنـی زیـبـا تـریـن اسـت
سپنـدارمزد و روز مـهربـانیسـت روز دوسـتـی و عشـقی آتـشـین است
ارمـغـانی پیشکشِ هم مـادر و زن دراین روز که براشان بـهتـریـن اسـت
جشن اسپنـدگان فـرخنـده بـادا به هر آن کس که از پـارسـاتریـن است
به هر زن باد سپندارمزد خجـسته به هم آن کـس که دوسـتارِ زمیـن است
منبع : امردادنیوز
نظرات شما عزیزان:
